Tadeusz Ważewski (Kraków), Pewne twierdzenie o funkcjach mających pochodną. Wnioski

Twierdzenie (Twierdzenie to jest przedmiotem noty, którą wysłałem był Prof. Lebesgue’owi. Jest ono uogólnieniem pewnego twierdzenia ogłoszonego w mej pracy: Kontinua prostowalne etc.):

Jeżeli A jest zbiorem mierzalnym zawartym w przedziale [a,b], zaś f(x) funkcją, mającą w każdym punkcie tego zbioru pochodną różną od zera (skończoną lub nie), to do każdego 𝜀 0 należy

1o)
podzbiór A1 zbioru A o mierze < 𝜀
2o)
podział przedziału [a,b] na przedziały Δ1,,Δn o tej własności, że funkcja f(x) rozpatrywana na którymkolwiek ze zbiorów
Δi.(A A1)(il,2,,n)

jest monotoniczną w znaczeniu ściślejszem.

Oto niektóre wnioski.

I. Jeżeli funkcje

φν(t)(ν1,,n)

posiadają niemal wszędzie w przedziale [a,b] pochodną skończoną, to istnieje zbiór miary zero B taki, że gdy

t1 [a,b] B t2 [a,b] B φν(t1) = φν(t2)(ν1,,n)

to macierz

φ1(t1),,φn(t1) φ1(t2),,φn(t2)

jest rzędu mniejszego od 2.

II. Jeżeli funkcje

φν(t)(ν1,,n)

są absolutnie ciągłe w przedziale [a,b] (a < b) to długość (w sensie Janzena lub Peany) kontinuum opisanego przez punkt

φ1(t),,φn(t)

wynosi

ab ν1n[φν(t)]2 m(t) dt

gdzie m(t) oznacza krotność punktu t, t. j. ilość liczb σ spełniających system równań

φν(σ) = φν(t)(ν1,,n).

Jeżeli krotność jest dla pewnego t nieskończona, przyjmujemy w powyższym wzorze

1 m(t) = 0.

III. Jeżeli Kv jest ciągiem kontinuów prostowalnych, dla których

Kν Kν+1(ν1,2,) długość Kν < a < +

i jeżeli K0 jest kontinuum określonem przez związek

K0 = ν1Kν¯,

to

długość K0 =  długość  ν1Kν¯ =  długość  ν1K ν.

Inaczej

długość ( ν1Kν¯ ν1K ν) = 0.

IV. Jeżeli K jest kontinuum prostowalnem, jeżeli

K0,K1,K2,K3,

są podkontinuami K, to warunkiem koniecznym i wystarczającym na to, by

limνdługość Kν = długość K0

jest, by kontinuum Kν zmierzało do kontinuum K0 w sensie Hausdorffa.

III i IV dowodzę niezależnie od twierdzenia naczelnego.